«Is Messi The New Maradona?

بهرام نيز به ايرانيان پيغام فرستاد كه پادشاهي حق قانوني و ميراث پدري اوست؛ اما آمادگي دارد كه در نبردي تنبهتن با خسرو بجنگد يا اينكه بزرگان تاجوتخت شهرياري را بين دو شير گذارند تا كسي كه آنها را به چنگ آورد، پادشاه ايرانيان باشد (ابنبلخي، 1363: 76تا78). بزرگان ايراني و هموندان خاندانها از خسرو، پادشاه دستنشاندة خود، خشنود بودند؛ اما پيشنهاد بهرام را براي نبرد با شيرها پذيرفتند. هموندان خاندانهاي هفتگانه خود در انديشة ستاندن تاجوتخت نبودند؛ اما هميشه آماده بودند تا براي نگهداشتن پايگاه سياسي و اقتصادي يا هويّت خانداني خود، با ديگر خاندانها و حتي با پادشاه ساساني نيز به ستيز برخيزند. اگرچه آنها نيز چندان كامياب نبودند و از ديدگاه بيشتر ايرانيان، ربايندة حق ايزدي فرمانروايي ساسانيان انگاشته ميشدند و شاهگزينان ايراني حتي در آستانة نابودي ساسانيان، در نگهداشت اين حق خانداني فرمانروايي آنها هنوز ميكوشيدند كه تنها هموندان تخمة ساسانيان را به تخت نشانند. سپاهيان هرمزد نابود شدند و خود او نيز كه گرفتار شده بود، به اشارۀ رهام كشته شد؛ سپس رهام، پيروز شاهزادۀ دستپروردۀ خود را به تخت پادشاهي نشاند (Ełišē, 1982: 242). اين جنگ، رخدادي بزرگ بود؛ چون پادشاهي كشته شد، هواداران او از خاندانهاي ديگر پراكنده شدند و اكنون خاندان مهران پيروزمندانه شاهزادة دستپرودة خود را به تخت مينشاندسوخرا به بلاش يادآور شد كه همۀ بزرگان او را شاهزادهاي مهربان و در انديشۀ بهبودي ايران ميدانند و همداستان شدهاند كه او جانشين پيروز شود تا در سايۀ فرمانروايي او، دوباره آباداني و خوشبختي و شكوه به ايرانشهر بازگردد؛ سپس سوخرا بايستههاي شهرياري و خواستههاي بزرگان را پيش روي بلاش گشود: اينكه شاهگزينان اميدوار بودند پادشاه بهشيوهاي آشتيجويانه و با مهرباني شورشيان را آرام كند؛ ارزش و پايگاه ايرانيان و انيرانيان را پيش چشم دارد؛ با خردمندان و اندرزگران همانديش باشد؛ دوستان را دوست بدارد و دشمنان و بدگويان را نابود كند و كارگزاران را به اندازۀ ارزش و كارهاي خود پاداش دهد. «عُظَّماءالفُرس و أهلالبُيُوتات» (بزرگان ايراني و خاندانهاي بزرگ)، با بازگويي همۀ زشتيها و درشتخوييهاي يزدگرد يادآور شدند كه چون از كردههاي پادشاه به تنگ آمده بودند، همپيمان شدند تا از تخمۀ يزدگرد كسي را پادشاه ايران نخوانند. در بررسي شيوة صحنه­پردازي و توصيفاتي كه نويسنده از صحنه­هاي اين دو ماجرا ارائه كرده است، مي­توان به نمونه­هاي فراواني اشاره كرد كه در ضمن آن­ها قدرت و امكانات نويسنده در پرداخت­هاي داستاني به نمايش در آمده است.