چيزي كه در اين مورد كنايهآميز است، اين است كه اين پنجرهٔ كوچك به شخصيت فاطمه توسط اهل سنّت ناديده گرفتهشده يا كوچك شمردهشده، ولي توسط شيعيان بزرگ شده و بيش از اندازه روي آن تأكيد شدهاست. شاعر شخصيت ارباس را با كيقباد ميسنجد و با كمك تاريخهاي يونان، حكومت ماديان را بازآفريني ميكند. روايتي كه معمولاً نقل ميشود اين است كه او در آخرين لحظات عمر، با شستشوي بدن خود را براي مرگ آماده كرد و به اسما بنت عميس كه در آن لحظات به او كمك ميكرد، سپرد كه هيچكس محل دفن او را نداند. قدم اولجايتو به تدريج بر اثر مصاحبت علامه حلي و نقيب مشهد توس و ساير علماي شيعه در قبول اين مذهب راسختر شد و هر قدر اهل تسنن بعدها سعي كردند كه او را از اين راه برگردانند و نفوذ شيعيان را كم كنند، قادر نيامدند بلكه بر خلاف، مذهب شيعه رونق بسيار يافت (اقبال آشتياني، 1376، ص317). عاملي ميگويد ابن ابي الحديد ضرب و جرح فاطمه زهرا و سقط جنين او را از امور شنيع و زشتي ميداند كه فقط شيعه از آنها نام ميبرد و از نظر دانشمندان اهل سنّت بياساس است. باقر شريف قُرِشي با استناد به منابع اهل سنت و شيعه، سقط جنين فاطمه را - كه در اثر صدمات و جراحات وارده در حين رويداد خانهٔ فاطمه اتفاق افتاد و منجر به شكستگي پهلو فاطمه زهرا شد - بيان ميكند. از اين متن در مي يابيم كه در ذهن محمد بن نجيب بكران، مرزهاي غربي چين كنوني كه او آنها را چين آزاد يا پهناور مينامد، چين بوده و به قسمت شرقي و داخلي چين، ماچين اطلاق ميشده است. بهمانند ساير اتفاقات زندگي خصوصي فاطمه، درگذشت او نيز در هالهاي از ابهام است. سالنامه دانش در دومين سال انتشار داراي اطلاعات زيادي درباره سرزمين خراسان نظير تاريخ، سلسهها و امراي خراساني، مطالبي درباره مشاهير علم، نام آوران ادب، شرح زندگي پادشاهان ايران و كشورهاي ديگر و تصويرهايي برخي از ميدانهاي قديمي و خيابانهاي مشهد و مقالات علمي، پزشكي و اخلاقي است. برخي ديگر چهل و پنج روز يا هفتاد و پنج روز از آن تاريخ ذكر كردهاند؛ و ديگر منابع قول نود و پنج روز را نقل كردهاند. ابن ابي الحديد رويداد خانهٔ فاطمه را تنها در برخي موارد درست ميداند، اما آتش زدن و ديگر كارها را بعيد و آنها را تنها در نقل شيعه ميداند، اما در همانحال ميگويد كه علاوهبرآن عدهاي از اهل حديث هم مانند آن روايت كردهاند. برخي منابع سي يا سي و پنج روز پس از درگذشت محمّد گفتهاند. شاعر بر روي هم رفته سي سال از زندگاني خود را بر سر نظم و تدوين آنها گذاشتهاست. نخستين نسخهٔ كليات سعدي كه امروزه در دسترس است، نسخهاي است كه علي بن احمد بيستون ۳۵ سال پس از درگذشت سعدي يعني در سال ۷۲۶ هجري نوشتهاست. عِمادُالدّين طَبَري در كامِل بَهائي، علي بن محمّد عُمَري در اَلْمَجدي، اِبن قُتَيْبه در المعارف، ابن سعد جزايري در الإمامه نيز مطلب را اينگونه بيان ميكنند. جمالالدّين مُحَدِّث هِرَوي در اَلاَربَعين، محمد بن طلحه شافعي در مَطالِبُ السَّئول، ابراهيم طِرابلُسي حَنَفي در نقل شجرهنامهٔ علي بن ابيطالب در كتاب اُولادِ الإمام علي نيز سقط محسن را بدون بيان علت نقل كردهاند. كُلِيْني در الكافي، صَفوري شافِعي در نُزْهَةُالْمَجالِس و مُنْتَخَبُالنَّفائِس، شيخ مفيد در الإرشاد خبر سِقطِ محسن را بدون بيان علت آن گزارش كردهاند. شيخ طَبْرِسي در إعْلامُ الْوَريٰ و علّامه حِلّي در اَلْمُسْتَجاد مِن كِتابِ الإرشاد مطلب مفيد را نقل كردهاند. بهگزارش او، محمّد شهرستاني در اَلْمِلَلُ و النِّحَل، اِبنِ حَجَرِ عَسْقَلاني در لِسانُ الْميزان، مسعودي در اِثباتُ الْوَصيَّة، شمسالدين ذهبي در ميزانُ الإعتِدال، ابن شهرآشوب به نقل از المعارف ابن قتيبه در مَناقِبُ آلِ ابيطالب، صَلاحالدّين صَفْدي در اَلْوافي بِالْوَفَيات، طبري در دَلائِلُ الإمامَة، طَبْرِسي در اَلإحتِجاج و محمدباقر مجلسي در بحارالانوار اين مطلب را بيان كردهاند. كه عناوين آن به شرح زير است. اما خودش ماجراي سقط محسن را از استادش نقل كرده و با ذكر داستان هَبّار بن اَسوَد، از موضع پيامبر در اينباره از وي پر آكادمي ژرف انديش ه و استادش نيز در پاسخ گفته كه اين مسئله از نظرش متعارض است و در اينباره نظر خاصي ندارد. آكادمي ژرف انديش جعفر مرتضي عاملي در كتاب مَأساةُ الزَّهراء به بررسي اقوال مختلف در اينباره ميپردازد و ميگويد كه ابن قتيبه در المعارف اين مطلب را آورده، اما در دورههاي بعدي نوشتهٔ او تحريف شدهاست. زبان فارسي از عوامل مهم تاثيرگذار تاريخ نويسي ايرانيان بر تاريخ نويسي هند به حساب ميآيد. پس از حجةالوداع، محمّد به فاطمه گفت كه وي اولين نفر از خانوادهاش است كه پس از درگذشتش به وي ملحق خواهد شد. اينان براي سوءاستفاده جنسي و نيز براي بردگي به ثروتمندان فروخته شدند. در آغاز، سعدالدوله همِّ خود را به مجابكردن شاهزاده براي مصالحه مصروف كرد؛ اما اقدام او بيثمر ماند.
چهارشنبه ۲۶ بهمن ۰۱ | ۱۷:۲۶ ۹ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است
فعاليت هاي فرهنگي وآموزشي زرتشتيان در دورۀ رضا شاه